نتکو - نوآوران تک کاوش والا
فروش انواع سرور و تجهیزات شبکه با گارانتی تعویض
نتکو - نوآوران تک کاوش والا
فروش انواع سرور و تجهیزات شبکه با گارانتی تعویضمقایسه HYPER-V 2012 R2 با VSPHERE 5.5
مقایسه HYPER-V 2012 R2 با VSPHERE 5.5
چندی پیش مایکروسافت و VMware از نسخه های جدید محصول مجازی خود رونمایی کردند و اکنون امکان مقایسه بین این دو محصول با نام های Hyper-V 2012 R2 و vSphere 5.5 فراهم شده است.
vSphere 5.5 چندین اصلاح از نظر مقیاس پذیری (scalability) انجام داده است، از طرفی Microsoft Hyper-V 2012 به امکانات و ویژگی های موجود در نسخه های قبلی بهبود بخشیده است. در حال حاضر امکانات قدیمی Vmware مورد توجه مایکروسافت قرار گرفته و در نسخه جدیدHyper-V لحاظ شده است. مانند cloning و disk resize (با امکان کاهش اندازه)
ما باید از چندین جهت عمل مقایسه را بین این دو مجازی سازی انجام دهیم و اعدادی که در جدول زیر نوشته شده است برای مقایسه این دو کافی نیست. ضمن اینکه حداقل حافظه برای هر دو متفاوت است مدیریت حافظه نیز برای هر دو فرق دارد. Vmware از تکنولوزی مختلف و Hyper-V فقط از حافظه داینامیک استفاده می کند. سخت افزار مورد نیاز برای هر دو تقریباً مشابه ولی فضایی که برای Hypervisor نیاز است، متفاوت می باشد (Esxi می تواند بر روی ۱ گیگا SD card یا USB نصب شود.)
Scaling
| سیستم | منابع | Hyper-V 2012 R2 | Vs phere 5.5 Essential plus | Vsphere 5.5 Enterprise plus | Vsphere 5.5 Enterprise Plus |
| Host | پردازنده منطقیLogical Processors | ۳۲۰ | ۳۲۰ | ۳۲۰ | ۳۲۰ |
| Host | حافظه فیزیکیPhysical Memory | ۴TB | ۴TB | ۴TB | ۴TB |
| Host | پردازنده مجازی برای هر هاست | ۲۰۴۸ | ۴۰۹۶ | ۴۰۹۶ | ۴۰۹۶ |
| VM | پردازنده مجازی برای هر ماشین مجازی | ۶۴ | ۸ | ۸ | ۶۴ |
| VM | حافظه برای ماشین مجازی | ۱TB | ۳۲GB | ۱TB | ۱TB |
| VM | حداکثر دیسک مجازی | ۶۴TB | ۶۴TB- 1% | ۶۴TB- 1% | ۶۴TB- 1% |
| VM | ماشین مجازی فعال | ۱۰۲۴ | ۵۱۲ | ۵۱۲ | ۵۱۲ |
| Cluster | بیشترین نود | ۶۴ | – | ۳۲ | ۳۲ |
| Cluster | بیشترین ماشین مجازی | ۸۰۰۰ | – | ۴۰۰۰ | ۴۰۰۰ |
حافظه پویا (Dynamic Memory) ابزار مجازی سازی Hyper-V است که این امکان را می دهد که از حافظه جانبی (RAM) استفاده کاراتری داشته باشید. با استفاده از حافظه پویا ، Hyper-V به حافظه جانبی به شکل یک منبع مشترک نگاه می کند که می تواند به صورت خودکار و در حالی که ماشین مجازی در حال اجراست دوباره تخصیص یابد.
توجه داشته باشید که ما می توانیم مقدار استاتیک از حافظه را به ماشین های مجازی اختصاص دهیم. کاربرد حافظه پویا لزوماً ضروری نیست ولی استفاده از آن کاراتر است. ضمن اینکه ترکیبی از حافظه استاتیک و پویا را می توانیم مورد استفاده قرار دهیم.
حافظه پویا مقدار حافظه موجود در ماشین مجازی را بسته به مقدار درخواست توسط ماشین مجازی و مقداری که مشخص کرده اید، تنظیم می کند. حافظه پویا در Hyper-V در windows server 2008 R2 SP1 موجود است ضمن اینکه می توان این امکان را برای سرویس دهی در رول Hyper-V در Windows server 2008 R2 یا برای Hyper-V server 2008 R2 نیز فعال کنید.
Setting-VM
Startup RAM
دو نقش عمده در hyper-V ویندوز سرور ۲۰۱۲ ایفا می کند:
۱-اگر Dynamic Memory غیرفعال باشد، startup RAM به عنوان یک حافظه استاتیک عمل می کند.
۲-اگرDynamic Memory فعال باشد مقدار حافظه (RAM) مورد نیاز برای اجرای ماشین مجازی را نشان می دهد.
Minimum RAM (جدید)
حداقل حافظه جانبی مورد نیاز برای اختصاص به ماشین مجازی در هر زمانی را نشان می دهد. این عدد بایستی کمتر یا مساوی مقدار Startup RAM باشد. اگر ماشین مجازی به حافظه کمتری نیاز داشته و یا دیگر ماشین های مجازی به حافظه بیشتری نیاز داشته باشند Minimum RAM به Hyper-V این امکان را می دهد که مقدار حافظه اختصاص یافته به ماشین مجازی خاصی را کاهش دهد.
Maximum RAM
بیشترین مقدار حافظه که یک ماشین مجازی می تواند تقاضا کرده و مورد استفاده قرار دهد که حداکثر آن ۶۴G می باشد.
Memory Buffer
مقدار حافظه ایی که Hyper-V قصد تخصیص به ماشین مجازی را دارد در قیاس با مقدار حافظه ایی که واقعاً توسط برنامه ها و اپلکیشین های در حال اجرا در ماشین مجازی مورد نیاز است.
Memory Weight
اولویت ماشین مجازی را برای اخذ حافظه پویا نشان میدهد.
در مقابل حافظه پویا، در VMware Vsphere ، Hot add این امکان را به ادمین می دهد تا میزان حافظه ماشین مجازی را بدن وقفه افزایش دهد.
Hot add را در طول پیکر بندی VMware می توان فعال کرد چون به صورت پیش فرض این گزینه فعال نیست و ماشین های مجازی بایستی خاموش شوند تا بتوان این گزینه را فعال کرد. ضمناً VMware، Hot add حافظه ، پردازنده ، NIC و … را نیز دارد.
بررسی ۱۰ نکته مفید مجازی سازی
Virtualization
بررسی ۱۰ نکته مفید مجازی سازی
مجازی سازی می‌تواند موجب کاهش هزینه‌ها، تسهیل امور مدیریتی، و توانمند ساختن یک سازمان در بهره وری هر چه بیشتر از سرمایه‌های فنی خود شود. نکاتی که در ادامه می‌خوانید به شما کمک می‌کند تا از این منافع بهره مند شوید.
مجازی سازی برای تمامی شرکت‌ها در هر اندازه‌ای که باشند به یک ضرورت تبدیل شده است. از شرکت های بسیار کوچک تا شرکت های بزرگ خدمات تولید, مجازی سازی کمک می‌کند تا از سخت‌افزارهای خود بهره وری بیشتری کنند و این سخت افزارها برای شرکت های خود نسبت به سابق کار بیشتری انجام دهند. این فناوری برای بسیاری از شرکت‌ها کاملاً جدید، اما برای بقیه کهنه و قدیمی شده است. صرف نظر از این که شما در چه موقعیتی هستید، مجازی سازی یک فناوری گسترده با اجزای متحرک فراوان است. داشتن دانش انجام کاری به بهترین وجه که متناسب با نیازهایتان باشد باید هدف اصلی شما و تیم IT شرکتتان باشد. با در نظر گرفتن این ایده، در ادامه به بررسی ۱۰ نکته راجع به مجازی سازی می‌پردازیم که نباید توسط مدیران شبکه نادیده گرفته شوند. البته منظور ما آن دسته از مدیران شبکه است که تازه این فناوری را مد نظر قرار داده‌اند (یا قبلاً راجع به آن بررسی دقیقی کرده‌اند).
۱: سخت افزار را برای ظرفیت مجازی برنامه ریزی کنید
هنگامی که در مراحل اولیه برنامه ریزی محیط مجازی خود هستید، اشتباهاً سخت افزاری را خریداری نکنید که توان مدیریت باری که مجازی سازی روی آن قرار می دهد را ندارد. در این زمینه شما نیاز به تعمق بیش از حد معمول دارید. به یاد داشته باشید که سرور شما ممکن است میزبانی ماشین‌های مجازی متعددی را بر عهده گیرد، بنابراین باید قدرت اولیه و همچنین فضای لازم برای رشد را داشته باشد. در نهایت شما به سرور میزبانی نیاز دارید که مختص ماشین‌های مجازی باشد. ظرفیت را دو برابر اندازه گیری کنید، با اعمال هر ماشین مجازی یک ظرفیت کم کنید. تصور نکنید که یک ماشین مجازی فضای کمی را بر روی سرور اشغال می‌کند. و همچنین فرض را بر این نگذارید که سرور شما تنها میزبان یک ماشین مجازی است.
۲: طول عمر هر ماشین مجازی را پیگیری کنید
من از برخی مدیران شبکه شنیده‌ام که یک ماشین مجازی را رها کرده و با کمترین و حتی بدون نظارت گذاشته‌اند که کار خود را بکند. شما باید تمامی ماشین‌های مجازی خود را از ابتدا تا به انتها پیگیری کنید. همچنین همیشه باید راجع به این که ماشین‌های مجازی تا چه اندازه گسترش یافته اند، وضعیت کنونی آنها چیست، چه مقدار ترافیک را به خود اختصاص داده‌اند، و هر نوع اطلاعات دیگری که به دست می‌آورید، مطلع باشید. موضوع بسیار وسوسه انگیز این است که بگویند: ماشین‌های مجازی را “تنظیم کن و فراموش کن”، اما این یک اشتباه فاحش است و می‌تواند شما را در دنیایی از مشکلات فرو ببرد. نرم افزار مانیتورینگ میزان استفاده از پهنای باند توسط هر یک از ماشین های مجازی را به شما نمایش می دهد و شما به آسانی ماشین هایی که بیشترین ترافیک شبکه را دارند شناسایی و مدیریت خواهید کرد.
۳: هر چیزی را مجازی سازی نکنید
هر چیزی را نباید مجازی سازی کرد. منظور سرور FTP است که تنها ترافیک داخلی چندین کاربر را دریافت می‌کند؟ احتمالاً خیر. پرینت سرور؟ نه احتمالاً. شما نیاز به ایجاد یک برنامه مشخص و دلایل قاطع برای هر چیزی که مجازی سازی می‌شود، دارید. اولین چیزی که باید از خودتان بپرسید این است که “چرا لازم است سرور X را مجازی سازی کنیم؟ وقتی توانستید به این پرسش با اندکی اطمینان پاسخ دهید، همین استدلال را برای هر سروری که فکر می‌کنید از مجازی سازی سود می‌برد، به کار ببرید.
۴: ترافیک مجازی را همچون ترافیک غیر مجازی نظارت کنید
مطمئن شوید که ترافیک مجازی را همچون ترافیک غیر مجازی خود نظارت می‌کنید. خیال خود را با این تفکر که میزبان‌های مجازی ایمن‌ترند صرفاً به این دلیل که به صورت آنی می‌توانید وضعیت آنها را با یک هشدار کنترل نمایید، راحت نکنید. این یک حس کاذب از ایمنی است و نباید به عنوان جایگزینی برای امنیت در نظر گرفته شود. اما نظارت فراتر از امنیت می‌رود. شما باید از ترافیک داخلی و خارجی ماشین‌های مجازی خود اطلاع داشته باشید. پس از یک دوره زمانی معین، شما می‌فهمید که آیا لازم است به ماشین‌های خاصی منابع بیشتری داده شود و این که آیا به سایر ماشین‌های مجازی می‌توان به صورت مستقل سرویس داد.
۵: منابع مجازی را به صورت رایگان نبخشید
من بارها دیده‌ام: ماشین‌های مجازی که به نظر می‌رسند فضای کمی اشغال می کنند به راحتی در یک حوزه به صورت “رایگان” در اختیارگذاشته می‌شوند. این کار را نکنید. حتی یک سرور را به صورت رایگان از حالت مستقل به حالت مجازی شده تغییر ندهید. مشتریان باید منافعی که از سرور مجازی شده عاید آنها می شود را درک کنند. مجازی سازی همراه با تمام مزایایی که با خود به ارمغان می‌آورد، هزینه ای دارد. علاوه بر این، فناوری مورد نیاز برای مجازی سازی دارای هزینه‌های مرتبط است، و گاهی اوقات این هزینه‌ها بالاست. سازمان شما نمی‌تواند به تنهایی از عهده این مخارج برآید.
۶: از ماشین های مجازی برای سیستم‌های یکبار مصرف استفاده کنید
این مساله ممکن است برای برخی افراد کمی عجیب به نظر برسد، اما مواقعی هست که شما موقتاً نیاز به یک سیستم و یا سرویس دارید. در چنین مواقعی هیچ راهی بهتر از ارائه یک سرویس موقت با ماشین‌های مجازی وجود ندارد. نیاز به یک سرور FTP موقت هست؟ ماشین مجازی کارساز است. نیاز به یک پرینت سرور یا وب سرور موقت هست؟ ماشین مجازی کفایت می کند. یک نکته خوب راجع به ماشین‌های مجازی این است که منابع سخت افزاری آنها برای شما هزینه بر نیست، بنابراین ایجاد چنین ماشینی بسیار آسان است. شما حتی می‌توانید ماشین‌های مجازی خاصی را برای “وظایف یکبار مصرف” ایجاد کرده و آنها را تنها در صورت نیاز فعال کنید.
۷: هنگامی که کارآیی مهم است، از دیسک‌های حجیم استفاده کنید
اکثر مدیران برای ماشین‌های مجازی خود دیسک‌هایی با حجم پویا ایجاد می‌کنند. برای آن دسته از ماشین‌های مجازی که نیاز به کارآیی بیشتری دارند، باید دیسک های حجیمی اختصاص دهید. به عبارت دیگر، یک اندازه واقعی برای دیسک در پیکربندی ماشین مجازی تنظیم کنید. بله، باید برنامه ریزی‌های لازم را بکنید تا ماشین میزبان فضای کافی برای سرویس دهی به ماشین‌های مجازی را داشته باشد. اما کارآیی حاصل از این کار قطعاً ارزش وقتی که صرف کرده‌اید را خواهد داشت.
۸: تمام ابزارهای توسعه ماشین مهمان (guest)و مجازی سازی را نصب کنید
این امر اجتناب ناپذیر است. اکثر ابزارهای ماشین مجازی (مانند VMware و VirtualBox) ابزارهای توسعه ماشین مهمان و دیگر ابزارهای مجازی سازی را ارائه می‌دهند که برای بهبود تجربه و عملکرد و همچنین ارتباط یکپارچه مهمان و میزبان ایجاد شده‌اند. بسیاری از مدیران از نصب این ابزارها با فرض اینکه غیر ضروری هستند، غفلت می‌کنند. اما شما آنها را نصب کنید. ابزارهای یکپارچه سازی ماوس، درایورهای صفحه نمایش، یکسان سازی زمان مهمان- به- میزبان ، و ابزارهای دیگر می‌توانند برای کمک به کارآمدتر ساختن یک ماشین مجازی نصب شوند. اگرچه ممکن است لازم نباشند، اما برای بهبود قابلیت استفاده نهایی مفیدند.
۹: سیستم میزبان خود را در تمام اوقات کاملاً به روز نگه دارید
اکثر افراد تصور می‌کنند تمام فشار روی سیستم عامل ماشین مهمان است. هر چند این امر برای ماشین مجازی درست است، میزبان نیز نقش مهمی در این فرآیند ایفا می‌کند. آخرین چیزی که شما نیاز دارید این است که ماشین‌های مجازی خود را بر روی یک دستگاه آسیب پذیر ایجاد کنید. اگر این سرور میزبان ماشین‌های مجازی متعددی نیست، مطمئناً تنها چیزی که در معرض خطر است داده‌های ارزشمند سرور است. اما از آنجا که سرور میزبان تعدادی ماشین مجازی است (که برخی از آنها می‌تواند متعلق به مشتریان باشد)، تهدید از دست دادن داده‌ها به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد. به همین دلیل، شما باید مطمئن شوید که ماشین میزبان به روز و همیشه ایمن است.
۱۰- از یک راه کار جامع برای مانیتورینگ زیر ساخت های مجازی سازی استفاده کنید
نظارت بی وقفه و جامع زیر ساخت های مجازی سازی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است، به خصوص در مواقعی که تعداد سرورهای مجازی شما زیاد باشد امکان کنترل سلامت و بررسی وضعیت هر یک از سیستم ها به صورت موردی و دستی امکان پذیر نیست، لذا شما نیاز به راه کاری تخصصی برای مانیتورینگ ۲۴ ساعته سرورهای مجازی دارید که در صورت بروز هر گونه اشکال شما را بلادرنگ از موضوع با خبر سازد، سیستم جامع مانیتورینگ شبکه و دیتا سنتر همه آنچه شما برای این امر نیاز دارید در اختیارتان قرار خواهد داد.
نتیجه
زمانی ممکن است شرکت شما قصد سرمایه گذاری در فناوری‌های مجازی را داشته باشد. در آن زمان، شما باید تا حد امکان آمادگی داشته باشید. توجه کنید که با سعی و کوشش و پشتکار کافی، ماشین های مجازی در پول، زمان و تلاش شما صرفه جویی می‌کنند – که در نهایت باعث رضایت مشتریانتان می‌شود.
نیم نگاهی به سرور HP DL380 GEN9
نیم نگاهی به سرور HP DL380 GEN9
HP-DL380-GEN9
نیم نگاهی به سرور HP DL380 GEN9
سرور DL380 پرفروش ترین سرور در جهان است که در آینده نیز بهتر از این خواهد شد.سرور HP DL380 GEN9 آخرین عملکرد و توسعه پذیری را در یک سرور با ۲ cpu و اشغال ۲ یونیت به شما ارائه می دهد. قابلیت اطمینان بالا ، سرویس دهی بالا ، توانایی مداوم ، با حمایت از یک گارانتی جامع ، این سرور را برای هر محیطی ایده آل می کند و یک دیتا سنتر استاندارد را گسترش می دهد.
این سرور برای کاهش هزینه ها و همچنین پایین آوردن پیچیدگی ها از cpu های Intel v3 که ۷۰درصد کارایی پردازش را افزوده است و بوسیله تکنولوژی رم های اچ پی DDR4 ماکزیمم ۴/۱ ترابایت رم با ۱۴درصد کارایی بالاتر ارائه می دهد. علاوه بر این پورت SAS در این سرور پهنای باند ۱۲گیگ دارد همچنین ۴۰ گیگ NIC دارد تا طیف گسترده ای از گزینه های گرافیکی و محاسباتی را پوشش دهد.
سرور DL380 G9 در هر مجموعه ی کامپیوتری به صورت اتوماتیک ضروری ترین وظایف مدیریت چرخه عمر سرور را انجام می دهد که شامل : استقرار، بروز رسانی، نظارت، و حفظ با سهولت می باشد. این سرور با اعتماد می تواند همه چیز از جمله بیشتر برنامه های پایه تا ماموریت های حیاتی را اجرا کند. طراحی انعطاف پذیر این سرور باعث می شود سرمایه گذاری شما اثباتی برای آینده شما باشد تا بتوانید نیازهای کسب و کار خود را بوسیله آن گسترش دهید. سرور HP DL380 G9 یک شاسی قابل انعطاف می باشد که توانایی نصب ۸ الی ۲۴ عدد هارد SFF را دارد . همچنین از ۴ الی ۱۲ عدد هارد LFF می توان به راحتی بر روی آن نصب کرد. کمپانی HP یک قابلیت فوق العاده برای این سرور درنظر گرفته که آن نصب دوعدد هارد SFF درپشت این سرور می باشد.
طراحی مجدد آرایه ها در این سرور بسیار انعطاف پذیر می باشد. کنترلر HBA SAS جدید برروی این سرور به شما پهنای باند ۱۲Gb/s را می دهد. همچنین چیپ ست کنترلر B140i برروی مادربورد قابلیت SATA Raid را برای شما فراهم می کند. انتخاب یک کارت شبکه با ۴ پورت ۱Gb/s و کارت های جدید که تا ۴۰Gb/s پهنای باند در محیط شبکه را برای شما فراهم می نماید ، از جمله خصوصیات جدید این سرور می باشد.
System features | ||
| Intel® Xeon® E5-2600 v3 product family | Processor family | |
۱ or 2 | Number of processors | |
۱۸ or 16 or 14 or 12 or 10 or 8 or 6 or 4 | Processor core available | |
۲U | Form factor (fully configured) | |
(۲) Flex Slot | Power supply type | |
(۶) Maximum – For detail descriptions reference the QuickSpec | Expansion slots | |
Memory, maximum1.5TB | Memory | |
۲۴ DIMM slots | Memory slots | |
| DDR4 SmartMemory | Memory type | |
Storage | ||
| ((۴) or (12)) LFF SAS/SATA/SSD((8) or (16) or (24)) SFF SAS/SATA/SSD(۲) SFF Rear drive optional or (۳) LFF Rear drive optional Hot plug, depending on model | Drive description | |
Controller Cards | ||
۱Gb 331i Ethernet Adapter 4 Ports per controller and/or | Network controller | |
Depending on model | Optional FlexibleLOM | |
(۱) Dynamic Smart Array B140i and/or (۱) Smart Array P440 (۱) Smart Array P840 Depending on model | ||
آیا عمر پردازندههای Core M اینتل به پایان رسیده ؟
آیا عمر پردازندههای Core M اینتل به پایان رسیده ؟
در سال ۲۰۱۴، کمپانی اینتل قول داد که پیاده‌سازی کم‌مصرف معماری برادول (Broadwell) این شرکت، همان انقلابی را به وجود بیاورد که تولیدکنندگان مختلف، مدت‌ها انتظار داشتند در معماری x86 این کمپانی ببینند. اینتل مدعی بود که استفاده از پردازندههای سری Core M کاهش بسیار چشمگیر مصرف انرژی را در پی داشته و موجب می‌شود فشرده سازی و اجتماع قطعات سخت‌افزاری به بهترین وجه شده و امکان ساخت سیستم‌های x86 بدون فن را برای اولین بار فراهم کند.
متاسفانه تاریخ این گونه نشان نمی‌دهد و ادعای اینتل ثابت نشد. گرچه پردازندههای Core M توانستند به موفقیت‌هایی در تبلت‌های بزرگ، الترابوک‌ها و تبلت‌های هیبریدی دست یابند، اما سخت‌افزار این تبلت‌ها نزدیک به پرازنده‌های core i3، i5 و i7 بوده است. برای این که دید بهتری به این موضوع پیدا کنید بهتر است بدانید که پس از یک بررسی مشخص شد که از بین ۳۲۸ مدل مختلف از تبلت‌های هیبریدی، تنها ۴۲ دستگاه از پردازندههای core M، M3 ،M5 و M7 بهره می‌برند. این بدان معناست که گرچه سری Core M به طور کامل از خطوط تولید کنار گذاشته نشده‌اند، اما توجه چندانی هم به آنها نمی‌شود.
دیجیتال ترندز به تازگی مقاله‌ای منتشر کرده و در آن گفته است: «هیچ کس پردازندههای سری Core M اینتل را نمی‌خواهد و نمایشگاه کامپیوتکس هم صحت ادعای ما را ثابت کرد.» گرچه ممکن است وضعیت به اندازه‌ای که دیجیتال ترندز گفته است وخیم نباشد، اما تا حدودی هم باید به این حقیقت اعتراف کرد که بر خلاف ادعا و هیاهوی تبلیغاتی اینتل در سال ۲۰۱۴، پردازندههای سری Core M نتوانسته‌اند به انتخاب اصلی تولیدکنندگان دستگاه‌های هیبریدی تبدیل شوند. همچنین بر خلاف دیجیتال ترندز، ما گمان نمی‌کنیم که این مشکل مربوط به قیمت یا برند این تراشه‌ها باشد، چرا که اینتل معتبرترین سازنده‌ی تراشه در تمام دنیا است و قیمت‌گذاری این تراشه‌ها هم نسبت به مدل‌های دیگر اینتل منصفانه بوده است.
آیا عمر پردازندههای Core M اینتل به پایان رسیده ؟
هدف اینتل از ساخت پردازندههای سری Core M قرار دادن گزینههای بیشتر در دسترس تولیدکنندگان اولترابوک‌های بالارده بود. این تولیدکنندگان پیش‌تر گزینههای محدودی در دسترس داشتند. متاسفانه در بسیاری از موارد، تولیدکنندگان ترجیح دادند که در کنار افزایش رزولوشن صفحه نمایش، تمرکز خود را روی کاهش ضخامت و رسیدن به باریک‌ترین طراحی ممکن قرار دهند و همین موجب شد که از پردازندههای Core M دوری کنند.
افزودن هر پیکسل به صفحه نمایش، بهایی دارد که باید پرداخت شود و آن هم مصرف بیشتر انرژی است. اگر بخواهید متنی را با بزرگنمایی ۱۵۰ تا ۲۰۰ درصد در صفحه نمایش جدید خود بخوانید، پیکسل‌هایی که حالا توسط چشم شما دیده نمی‌شوند مقداری انرژی مصرف می‌کنند که بیشتر از نمایشگر قبلی با رزولوشن کمتر است. صفحه نمایش رده‌بالا که دارای روزلوشن‌های بالایی هستند، خود انرژی گرمایی قابل توجهی تولید می‌کنند و همین موجب می‌شود که برای گرم شدن پردازنده، حد معینی تعیین کنیم که از آن فراتر نرود. چیپ‌های تولید شده توسط اینتل هنوز دارای مدار مجتمع وای‌فای یا رادیو روی خود نیستند، اما از طرفی مصرف انرژی آنها از سیستم روی چیپ‌های ARAM که گزینههای یاد شده را بر روی خود دارند بالاتر است.
اینتل هرگز به صورت رسمی تایید نکرد که پردازندههای Core M از نسخه‌ی کم مصرف معماری ۱۴ نانومتری بهره می‌برند، اما اشاره‌هایی مختصر به این موضوع داشته است. مثلا در برخی از بیانیه‌های اینتل، به فرایند ۱۴ نانومتری ساخت این پردازنده‌ها و تمایز آن از فرایند ۱۴ نانومتری TriGate معمول این کمپانی اشاره‌هایی شده است. اگر این موضوع صحت داشته باشد، بعید است که اینتل به همین راحتی قصد تعطیل کردن خط تولید تراشه‌های سری Core M خود را داشته باشد. اگر هم این کمپانی قصد توقف تولید این محصولات را داشته باشد، هنوز در حد پیشنهاد است و نمی‌توان زمان خاصی را برای آن تعیین کرد.
بررسی‌های دیجیتال ترندز روی باتری دستگاه‌ها هیبریدی نشان داد که اگرچه در شرایط بیکاری و استندبای، پردازندههای Core M نسبت به سایر پردازندههای مورد استفاده در این محصولات از نظر مصرف انرژی دارای بازدهی بهتری هستند، اما در عمل هنگام استفاده و در حین انجام کارهای عادی، تفاوت چندانی با سایر پردازنده‌ها ندارند. این وبسایت به بررسی سه مدل مختلف از کمپانی‌های سامسونگ، لنوو و ایسوس پرداخته است. مدل‌های Samsung Ativ Book 9 ،Zenbook UX305 و Lenovo T450s. مدل Ativ Book 9 سامسونگ از یکی از پردازندههای نسبتا قدیمی و سری اول خانواده‌ی Core M اینتل بهره می‌برد که مبتنی بر معماری برادول است، در حالی که مدل Zenbook UX305 ایسوس از یک پردازنده Core m3 6Y30 جدید و مبتنی بر اسکای‌لیک بهره می‌برد. بهینگی و عملکرد این دو مدل در مصرف باتری، با دستگاه T450s لنوو مقایسه شده است. این دستگاه از پردازنده‌ی core i5 5300U بهره می‌برد. در جدول زیر، نتایج این بررسی را مشاهده می‌کنید.
آیا عمر پردازندههای Core M اینتل به پایان رسیده ؟
تفاوت زیاد بین مصرف باتری این دو پردازنده‌ی Core M در حالت استراحت و بی‌وظیفگی، نشان‌گر وجود تفاوت‌های ظریفی در تنظیم UEFI این دو پردازنده است، و ناشی از تفاوت معماری این دو نیست. به همین دلیل است که در تست‌های بعدی، این دو پردازنده بسیار به هم نزدیک هستند.
این تست‌ها که بر اساس کارکرد معمول یک دستگاه در دنیای واقعی شبیه سازی شده‌اند و نتایج آنها نشان داد که گرچه اینتل موفق شده است پردازنده‌هایی کم‌مصرف به کاربران عرضه کند، اما تنها اندکی کم مصرف‌تر. اینتل نتوانسته پردازنده‌هایی بسازد که به طور جدی و چشمگیری کم مصرف‌تر از نمونه‌های پیشین این کمپانی باشند. همان طور که در شکل بالا ملاحظه می‌کنید، اختلاف مصرف انرژی بین این دو گروه پردازنده در شرایط کاری عادی چندان زیاد نیست. نمی‌توان با اطمینان گفت که قیمت چقدر در این امر تاثیر داشته است.
از آنجا که Core M 2 in 1 یعنی نوع قابل استفاده در تبلت‌های هیبریدی، نسبتا گران و مخصوص دستگاه‌های بالارده است، سازندگان محصولاتی همچون سرفیس ۳ که قیمت پایین دارد، ترجیح می‌دهند از پردازندههای سری اتم کمپانی اینتل بهره ببرند، چرا که این پردازنده‌ها بسیار ارزان‌تر از پردازندههای Core M هستند. مثلا پردازنده‌ی Atom x7-Z8700 تنها ۳۷ دلار قیمت دارد که در برابر قیمت‌های چندصد دلاری پردازندههای Core M 2 in 1 واقعا ناچیز است.
از طرفی می‌توان مواضع تند دیجیتال ترندز در برابر پردازندههای Core M را درک کرد. در مجموع، ممکن است این وبسایت در مورد فاصله گرفتن تولیدکنندگان از این پردازنده‌ها به خاطر قیمت آنها درست بگوید. کمپانی‌ها از این پردازنده‌ها در محصولات خود چندان استفاده نمی‌کنند، زیرا احتمالا این پردازنده‌ها برتری خاص و چشمگیری در ازای قیمت بالایشان ندارند. البته این فقط یک عقیده است و نمی‌توان عدم موفقیت این سری را فقط ناشی از قیمت آنها دانست. پیش‌تر هم گفتیم که امروزه تولیدکنندگان در ساخت دستگاه‌های خود به صورت وسواس‌گونه‌ای به افزایش رزولوشن صفحه نمایش تا مقادیر بیهوده و صرفا تبلیغاتی، کاهش ضخامت و کم کردن وزن توجه می‌کنند. البته افزایش رزولوشن همیشه بیهوده نیست و کاربردی بودن یا نبودن آن به اندازه‌ی پنل صفحه نمایش دستگاه هیبریدی مورد نظر بستگی دارد. مثلا رزولوشن ۴K برای یک تبلت ۱۰ اینچی واقعا ضروری نیست، چرا که حتی اگر از پنلی با رزولوشن ۲K هم استفاده کنیم، باز هم می‌توان محتوای دلخواه را با بالاترین کیفیت مشاهده کرد.
در نتیجه‌ی اعمال تغییرات مذکور در طراحی و ساخت، طبیعتا فضای کمتری در دسترس بوده و باتری‌های کوچکتری هم در بدنه جای داده می‌شود و شاید همین امر موجب عملکرد نسبتا ضعیف پردازندههای Core M هم در عملکرد و هم در میزان مصرف انرژی شده است. کسب نتایج نزدیک در تست تعجبی ندارد. به هر حال این پردازنده‌ها با پردازندههای Core i5، i3 و i7 که در دستگاه‌هایی با اندکی ضخامت بیشتر استفاده شده‌اند مقایسه نشده‌اند. ضخامت و باتری دستگاه‌های بهره‌مند از پردازندههای Core i بیشتر از دستگاه‌های دارای پردازنده‌ی Core M است و همین موجب استفاده از باتری‌هایی نابرابر در این دو گروه از محصولات شده است.
اگر کمپانی اینتل تصمیم به توقف تولید پردازندههای سری Core M خود گرفته است، بهتر است این کار را تا زمان عرضه‌ی پردازندههای ۱۰ نانومتری سری Cannonlake به تاخیر بیندازد، چرا که اینتل هم اکنون روی فناوری ۱۴ نانومتری خود مانور میدهد. از طرفی پردازندههای Core M هم بر اساس همین فناوری ساخته شده‌اند و با حذف آنها، محصول خارق‌العاده‌ای ساخته نخواهد شد، زیرا از لیتوگرافی کوچک‌تر خبری نیست و در هر صورت اینتل باید تا هنگام معرفی فناوری ۱۰ نانومتری خود، از تکنولوژی ۱۴ نانومتری استفاده کند و به همین دلیل نمی‌تواند با حذف سری Core M و ارائه‌ی یک سری ۱۴ نانومتری جدید، تغییرات شگرفی ایجاد کند. از طرفی اپل هم مک‌بوک خود را به پردازندههای Core M مجهز کرده است و ممکن است بخواهد در نسل‌های بعدی اولترابوک خود مجددا از این پردازنده‌ها استفاده کند. بنابراین بهتر است اینتل فعلا دست نگه داشته و به تولید پردازندههای Core M خود ادامه دهد.