نیم نگاهی به سرور HP DL380 GEN9

 

HP-DL380-GEN9

نیم نگاهی به سرور HP DL380 GEN9

سرور DL380 پرفروش ترین سرور در جهان است که در آینده نیز بهتر از این خواهد شد.سرور HP DL380 GEN9 آخرین عملکرد و توسعه پذیری را در یک سرور با ۲ cpu و اشغال  ۲ یونیت به شما ارائه می دهد. قابلیت اطمینان بالا ، سرویس دهی بالا ، توانایی مداوم ، با حمایت از یک گارانتی جامع ، این سرور را برای هر محیطی ایده آل می کند و یک دیتا سنتر استاندارد را گسترش می دهد.

این سرور برای کاهش هزینه ها و همچنین پایین آوردن پیچیدگی ها از cpu های Intel v3 که ۷۰درصد کارایی پردازش را افزوده است و بوسیله تکنولوژی رم های اچ پی DDR4 ماکزیمم ۴/۱ ترابایت رم با ۱۴درصد کارایی بالاتر ارائه می دهد. علاوه بر این پورت SAS در این سرور پهنای باند ۱۲گیگ دارد همچنین ۴۰ گیگ NIC دارد تا طیف گسترده ای از گزینه های گرافیکی و محاسباتی را پوشش دهد.

سرور DL380 G9 در هر مجموعه ی کامپیوتری به صورت اتوماتیک ضروری ترین وظایف مدیریت چرخه عمر سرور را انجام می دهد که شامل : استقرار، بروز رسانی، نظارت، و حفظ با سهولت می باشد. این سرور با اعتماد می تواند همه چیز از جمله بیشتر برنامه های پایه تا ماموریت های حیاتی را اجرا کند. طراحی انعطاف پذیر این سرور باعث می شود سرمایه گذاری شما اثباتی برای آینده شما باشد تا بتوانید نیازهای کسب و کار خود را بوسیله آن گسترش دهید. سرور HP DL380 G9 یک شاسی قابل انعطاف می باشد که توانایی نصب ۸ الی ۲۴ عدد هارد SFF را دارد . همچنین از ۴ الی ۱۲ عدد هارد LFF می توان به راحتی بر روی آن نصب کرد. کمپانی HP یک قابلیت فوق العاده برای این سرور درنظر گرفته که آن نصب دوعدد هارد SFF درپشت این سرور می باشد.

طراحی مجدد آرایه ها در این سرور بسیار انعطاف پذیر می باشد. کنترلر HBA SAS جدید برروی این سرور به شما پهنای باند ۱۲Gb/s را می دهد. همچنین چیپ ست کنترلر B140i برروی مادربورد قابلیت SATA Raid را برای شما فراهم می کند. انتخاب یک کارت شبکه با ۴ پورت ۱Gb/s و کارت های جدید که تا ۴۰Gb/s پهنای باند در محیط شبکه را برای شما فراهم می نماید ، از جمله خصوصیات جدید این سرور می باشد.

System features
Intel® Xeon® E5-2600 v3 product family	Processor family
۱ or 2	Number of processors
۱۸ or 16 or 14 or 12 or 10 or 8 or 6 or 4	Processor core available
۲U	Form factor (fully configured)
(۲) Flex Slot	Power supply type
(۶) Maximum – For detail descriptions reference the QuickSpec	Expansion slots
Memory, maximum1.5TB	Memory
۲۴ DIMM slots	Memory slots
DDR4 SmartMemory	Memory type
Storage
((۴) or (12)) LFF SAS/SATA/SSD((8) or (16) or (24)) SFF SAS/SATA/SSD(۲) SFF Rear drive optional or (۳) LFF Rear drive optional Hot plug, depending on model		Drive description
Controller Cards
۱Gb 331i Ethernet Adapter 4 Ports per controller and/or		Network controller
Depending on model		Optional FlexibleLOM
(۱) Dynamic Smart Array B140i and/or (۱) Smart Array P440 (۱) Smart Array P840 Depending on model

آیا عمر پردازنده‌های Core M اینتل به پایان رسیده ؟

آیا عمر پردازنده‌های Core M اینتل به پایان رسیده ؟

در سال ۲۰۱۴، کمپانی اینتل قول داد که پیاده‌سازی کم‌مصرف معماری برادول (Broadwell) این شرکت، همان انقلابی را به وجود بیاورد که تولیدکنندگان مختلف، مدت‌ها انتظار داشتند در معماری x86 این کمپانی ببینند. اینتل مدعی بود که استفاده از پردازنده‌های سری Core M کاهش بسیار چشمگیر مصرف انرژی را در پی داشته و موجب می‌شود فشرده سازی و اجتماع قطعات سخت‌افزاری به بهترین وجه شده و امکان ساخت سیستم‌های x86‌ بدون فن را برای اولین بار فراهم کند.

متاسفانه تاریخ این گونه نشان نمی‌دهد و ادعای اینتل ثابت نشد. گرچه پردازنده‌های Core M توانستند به موفقیت‌هایی در تبلت‌های بزرگ، الترابوک‌ها و تبلت‌های هیبریدی دست یابند، اما سخت‌افزار این تبلت‌ها نزدیک به پرازنده‌های core i3، i5 و i7‌ بوده است. برای این که دید بهتری به این موضوع پیدا کنید بهتر است بدانید که پس از یک بررسی مشخص شد که از بین ۳۲۸ مدل مختلف از تبلت‌های هیبریدی، تنها ۴۲ دستگاه از پردازنده‌های core M، M3 ،M5 و M7 بهره می‌برند. این بدان معناست که گرچه سری Core M به طور کامل از خطوط تولید کنار گذاشته نشده‌اند، اما توجه چندانی هم به آن‌ها نمی‌شود.

دیجیتال ترندز به تازگی مقاله‌ای منتشر کرده و در آن گفته است: «هیچ کس پردازنده‌های سری Core M اینتل را نمی‌خواهد و نمایشگاه کامپیوتکس هم صحت ادعای ما را ثابت کرد.» گرچه ممکن است وضعیت به اندازه‌ای که دیجیتال ترندز گفته است وخیم نباشد، اما تا حدودی هم باید به این حقیقت اعتراف کرد که بر خلاف ادعا و هیاهوی تبلیغاتی اینتل در سال ۲۰۱۴، پردازنده‌های سری Core M نتوانسته‌اند به انتخاب اصلی تولیدکنندگان دستگاه‌های هیبریدی تبدیل شوند. همچنین بر خلاف دیجیتال ترندز، ما گمان نمی‌کنیم که این مشکل مربوط به قیمت یا برند این تراشه‌ها باشد، چرا که اینتل معتبرترین سازنده‌ی تراشه در تمام دنیا است و قیمت‌گذاری این تراشه‌ها هم نسبت به مدل‌های دیگر اینتل منصفانه بوده است.

آیا عمر پردازنده‌های Core M اینتل به پایان رسیده ؟

هدف اینتل از ساخت پردازنده‌های سری Core M قرار دادن گزینه‌های بیشتر در دسترس تولیدکنندگان اولترابوک‌های بالارده بود. این تولیدکنندگان پیش‌تر گزینه‌‌های محدودی در دسترس داشتند. متاسفانه در بسیاری از موارد، تولیدکنندگان ترجیح دادند که در کنار افزایش رزولوشن صفحه نمایش، تمرکز خود را روی کاهش ضخامت و رسیدن به باریک‌ترین طراحی ممکن قرار دهند و همین موجب شد که از پردازنده‌های Core M دوری کنند.

افزودن هر پیکسل به صفحه نمایش، بهایی دارد که باید پرداخت شود و آن هم مصرف بیشتر انرژی است. اگر بخواهید متنی را با بزرگنمایی ۱۵۰ تا ۲۰۰ درصد در صفحه نمایش جدید خود بخوانید، پیکسل‌هایی که حالا توسط چشم شما دیده نمی‌شوند مقداری انرژی مصرف می‌کنند که بیشتر از نمایشگر قبلی با رزولوشن کمتر است. صفحه نمایش رده‌بالا که دارای روزلوشن‌های بالایی هستند، خود انرژی گرمایی قابل توجهی تولید می‌کنند و همین موجب می‌شود که برای گرم شدن پردازنده، حد معینی تعیین کنیم که از آن فراتر نرود. چیپ‌های تولید شده توسط اینتل هنوز دارای مدار مجتمع وای‌فای یا رادیو روی خود نیستند، اما از طرفی مصرف انرژی آن‌ها از سیستم روی چیپ‌های ARAM که گزینه‌های یاد شده را بر روی خود دارند بالاتر است.

اینتل هرگز به صورت رسمی تایید نکرد که پردازنده‌های Core M از نسخه‌ی کم مصرف معماری ۱۴ نانومتری بهره می‌برند، اما اشاره‌هایی مختصر به این موضوع داشته است. مثلا در برخی از بیانیه‌های اینتل، به فرایند ۱۴ نانومتری ساخت این پردازنده‌ها و تمایز آن از فرایند ۱۴ نانومتری TriGate‌ معمول این کمپانی اشاره‌هایی شده است. اگر این موضوع صحت داشته باشد، بعید است که اینتل به همین راحتی قصد تعطیل کردن خط تولید تراشه‌های سری Core M خود را داشته باشد. اگر هم این کمپانی قصد توقف تولید این محصولات را داشته باشد، هنوز در حد پیشنهاد است و نمی‌توان زمان خاصی را برای آن تعیین کرد.

بررسی‌های دیجیتال ترندز روی باتری دستگاه‌ها هیبریدی نشان داد که اگرچه در شرایط بیکاری و استندبای، پردازنده‌های Core M نسبت به سایر پردازنده‌های مورد استفاده در این محصولات از نظر مصرف انرژی دارای بازدهی بهتری هستند، اما در عمل هنگام استفاده و در حین انجام کارهای عادی، تفاوت چندانی با سایر پردازنده‌ها ندارند. این وبسایت به بررسی سه مدل مختلف از کمپانی‌های سامسونگ، لنوو و ایسوس پرداخته است. مدل‌های Samsung Ativ Book 9 ،Zenbook UX305 و Lenovo T450s. مدل Ativ Book 9 سامسونگ از یکی از پردازنده‌های نسبتا قدیمی و سری اول خانواده‌ی Core M اینتل بهره می‌برد که مبتنی بر معماری برادول است، در حالی که مدل Zenbook UX305 ایسوس از یک پردازنده Core m3 6Y30 جدید و مبتنی بر اسکای‌لیک بهره می‌برد. بهینگی و عملکرد این دو مدل در مصرف باتری، با دستگاه T450s لنوو مقایسه شده است. این دستگاه از پردازنده‌ی core i5 5300U بهره می‌برد. در جدول زیر، نتایج این بررسی را مشاهده می‌کنید.

آیا عمر پردازنده‌های Core M اینتل به پایان رسیده ؟

تفاوت زیاد بین مصرف باتری این دو پردازنده‌ی Core M در حالت استراحت و بی‌وظیفگی، نشان‌گر وجود تفاوت‌های ظریفی در تنظیم UEFI‌ این دو پردازنده است، و ناشی از تفاوت معماری این دو نیست. به همین دلیل است که در تست‌های بعدی، این دو پردازنده بسیار به هم نزدیک هستند.

این تست‌ها که بر اساس کارکرد معمول یک دستگاه در دنیای واقعی شبیه سازی شده‌اند و نتایج آن‌ها نشان داد که گرچه اینتل موفق شده است پردازنده‌هایی کم‌مصرف به کاربران عرضه کند، اما تنها اندکی کم مصرف‌تر. اینتل نتوانسته پردازنده‌هایی بسازد که به طور جدی و چشمگیری کم مصرف‌تر از نمونه‌های پیشین این کمپانی باشند. همان طور که در شکل بالا ملاحظه می‌کنید، اختلاف مصرف انرژی بین این دو گروه پردازنده در شرایط کاری عادی چندان زیاد نیست. نمی‌توان با اطمینان گفت که قیمت چقدر در این امر تاثیر داشته است.

از آن‌جا که Core M 2 in 1 یعنی نوع قابل استفاده‌ در تبلت‌های هیبریدی، نسبتا گران و مخصوص دستگاه‌های بالارده است، سازندگان محصولاتی همچون سرفیس ۳ که قیمت پایین دارد، ترجیح می‌دهند از پردازنده‌های سری اتم کمپانی اینتل بهره ببرند، چرا که این پردازنده‌ها بسیار ارزان‌تر از پردازنده‌های Core M هستند. مثلا پردازنده‌ی Atom x7-Z8700 تنها ۳۷ دلار قیمت دارد که در برابر قیمت‌های چندصد دلاری پردازنده‌های Core M 2 in 1 واقعا ناچیز است.

از طرفی می‌توان مواضع تند دیجیتال ترندز در برابر پردازنده‌های Core M را درک کرد. در مجموع، ممکن است این وبسایت در مورد فاصله گرفتن تولیدکنندگان از این پردازنده‌ها به خاطر قیمت‌ آن‌ها درست بگوید. کمپانی‌ها از این پردازنده‌ها در محصولات خود چندان استفاده نمی‌کنند، زیرا احتمالا این پردازنده‌ها برتری خاص و چشمگیری در ازای قیمت بالایشان ندارند. البته این فقط یک عقیده است و نمی‌توان عدم موفقیت این سری را فقط ناشی از قیمت آن‌ها دانست. پیش‌تر هم گفتیم که امروزه تولیدکنندگان در ساخت دستگاه‌های خود به صورت وسواس‌گونه‌ای به افزایش رزولوشن صفحه نمایش تا مقادیر بیهوده و صرفا تبلیغاتی، کاهش ضخامت و کم کردن وزن توجه می‌کنند. البته افزایش رزولوشن همیشه بیهوده نیست و کاربردی بودن یا نبودن آن به اندازه‌ی پنل صفحه نمایش دستگاه هیبریدی مورد نظر بستگی دارد. مثلا رزولوشن ۴K برای یک تبلت ۱۰ اینچی واقعا ضروری نیست، چرا که حتی اگر از پنلی با رزولوشن ۲K هم استفاده کنیم، باز هم می‌توان محتوای دلخواه را با بالاترین کیفیت مشاهده کرد.

در نتیجه‌ی اعمال تغییرات مذکور در طراحی و ساخت، طبیعتا فضای کمتری در دسترس بوده و باتری‌های کوچکتری هم در بدنه جای داده می‌شود و شاید همین امر موجب عملکرد نسبتا ضعیف پردازنده‌‌های Core M هم در عملکرد و هم در میزان مصرف انرژی شده است. کسب نتایج نزدیک در تست تعجبی ندارد. به هر حال این پردازنده‌ها با پردازنده‌های Core i5، i3 و i7 که در دستگاه‌هایی با اندکی ضخامت بیشتر استفاده شده‌اند مقایسه نشده‌اند. ضخامت و باتری دستگاه‌های بهره‌مند از پردازنده‌های Core i بیشتر از دستگاه‌های دارای پردازنده‌ی Core M است و همین موجب استفاده از باتری‌هایی نابرابر در این دو گروه از محصولات شده است.

اگر کمپانی اینتل تصمیم به توقف تولید پردازنده‌های سری Core M خود گرفته است، بهتر است این کار را تا زمان عرضه‌ی پردازنده‌های ۱۰ نانومتری سری Cannonlake به تاخیر بیندازد، چرا که اینتل هم اکنون روی فناوری ۱۴ نانومتری خود مانور می‌دهد. از طرفی پردازنده‌های Core M هم بر اساس همین فناوری ساخته شده‌اند و با حذف آن‌ها، محصول خارق‌العاده‌ای ساخته نخواهد شد، زیرا از لیتوگرافی کوچک‌تر خبری نیست و در هر صورت اینتل باید تا هنگام معرفی فناوری ۱۰ نانومتری خود، از تکنولوژی ۱۴ نانومتری استفاده کند و به همین دلیل نمی‌تواند با حذف سری Core M و ارائه‌ی یک سری ۱۴ نانومتری جدید، تغییرات شگرفی ایجاد کند. از طرفی اپل هم مک‌بوک خود را به پردازنده‌های Core M‌ مجهز کرده است و ممکن است بخواهد در نسل‌های بعدی اولترابوک خود مجددا از این پردازنده‌ها استفاده کند. بنابراین بهتر است اینتل فعلا دست نگه داشته و به تولید پردازنده‌های Core M خود ادامه دهد.

کوالکام تراشه های اسنپدراگون را بهینه می‌کند

کوالکام تراشه های اسنپدراگون را بهینه می‌کند

کوالکام امروز اعلام کرد که پردازنده‌های سری اسنپدراگون خود را برای پشتیبانی از فناوری واقعیت افزوده‌ی پروژه‌ی تانگوی گوگل، بهینه سازی می‌کند. بزرگ‌ترین تولید کننده‌ی تراشه در جهان دو پردازنده‌ی اسنپدراگون ۶۵۲ و اسنپدراگون ۸۲۰ را دارای قابلیت پشتیبانی از این فناوری خوانده است. فناوری تانگو امکان مشاهده‌ی اطلاعات و داده‌های انیمیشنی را روی تصاویری از دنیای واقعی برای کاربران روی تبلت یا گوشی هوشمند امکان پذیر می‌کند. برای مثال با استفاده از تانگو می‌توان نحوه‌ی چینش یک صندل یا مبل را به هنگام خرید از فروشگاه در دکوراسیون منزل مشاهده کرد. با توجه به اینکه کوالکام نیز به صف کمپانی‌های حامی پروژه‌ی تانگو پیوسته، می‌توان انتظار داشت این فناوری به زودی بصورت همه‌گیر راهی بازار شود. کمپانی چینی لنوو نیز از جمله‌ی حامیان پروژه‌ی تانگو است.

براساس برآوردهای صورت گرفته انتظار می‌رود بازار واقعیت مجازی در سال ۲۰۲۰ ظرفیتی ۱۲۰ میلیارد دلاری داشته باشد.

کوالکام به این موضوع اشاره کرده که تراشه‌های سری ۶۰۰ و سری ۸۰۰ اسنپدراگون از فناوری تانگو پشتیبانی خواهند کرد. تمام سنسور‌ها و الگوریتم‌های مورد استفاده برای استفاده از فناوری تانگو توسط پردازنده‌ی اسنپدراگون میزبانی خواهد شد. این موضوع استفاده از پردازنده‌ی کمکی برای انجام پردازش‌های مورد نیاز تانگو را غیرضروری کرده و از این‌رو مصرف انرژی نیز کاهش می‌یابد. میزان انرژی مصرف شده برای پشتیبانی از پروژه‌ی تانگو کمتر از ۲ وات است که استفاده از آن در گوشی‌های هوشمند را توجیه پذیر می‌کند.

سرور جدید۳۰۰ دلاری جایگزین دسکتاپ

شرکـــت «HPE»  ســـرور رده‌پاییـــن ۳۰۰ دلاری‌ای بــــه نـــــام «ProLiant ML10 Gen9» معرفی نمود که می‌تواند به خوبی جایگزین کامپیوتر دسکتاپ ما شود. این سرورکه Mini Tower با اندازه ۴U برای کاربران خانگی و کسب‌وکارهای کوچک اداری طراحی و ساخته شده است و کاربران را از خرید سرورهای گران با قدرت محاسباتی بسیار زیاد که عمدتاً بدون مصرف باقی می‌ماند، بی‌نیاز می نماید.

هسته پردازنده این سرور می‌تواند از مدل‌های جدید اسکایلک اینتل، Core i3 یا Xeon E3-1200 V5 باشد. تعداد پردازنده نصب‌شده روی این سرور یک عدد بوده  ولی با دو یا چهارهسته که در کنار ۶۴ گیگابایت حافظه رم و چهار اسلات رم DDR4، می‌تواند عملیات پردازشی را سروسامان و روان نماید. شش درایو SSD روی این سرور نصب شده و مجهز به چهار اسلات توسعه برای اضافه نمودن قابلیت‌های سخت‌افزاری جدیدی می باشد. یک درگاه شبکه اترنت، چهار درگاه USB 3.0، دو درگاه USB 2.0 و دو درگاه eSATA، امکانات ارتباطی این سرور هستند. که می توان از آنها بهره برد.

این محصول به گونه ای طراحی شده است و از مشخصات سخت‌افزاری بهره برداری می کند که می‌تواند به‌عنوان سرور ذخیره‌سازی یا NAS، دستگاه ایستگاه کاری یا سرور محاسباتی قابل استفاده گردد. پیکره بندی‌های سخت‌افزاری مختلف این سرور شرکت‌های تجاری کوچک را یاری می‌کند تا بر اساس نیاز و رشد کسب‌وکارشان یک مدل از این سرور را تهیه نموده  و آن را ارتقاء دهند. امکان نصب چهار درایو SSD این قابلیت را فراهم می نماید تا از پیکره بندی‌های مختلف RAID برای پشتیبان‌گیری از اطلاعات استفاده گردد و با سخت‌افزارهای رمزنگاری، امنیت اطلاعات را تضمین نماید.

ساخت سرور جدید OpenPOWER با همکاری آی‌بی‌ام و انویدیا

ساخت سرور جدید OpenPOWER با همکاری آی‌بی‌ام و انویدیا

«OpenPOWER» سرور قدرتمندی است که برای کاربردهای محاسباتی با عملکرد و راندمان بالا (HPC) طراحی و عرضه می‌شود. اکنون «آی‌بی‌ام» با همکاری «انویدیا» و «وسترون» نسخه دوم این سرور را با استفاده از آخرین نسل پردازنده‌های فوق‌سریع Power8 خود معرفی کرده است.

انویدیا همچنین در این سرور از شتاب‌دهنده‌های گرافیکی Tesla P100 خود در کنار اینترکانکشن‌های مبتنی بر فناوری NVLink استفاده کرده است. سرور جدید برای تطبیق و استفاده از برنامه‌های لازم روی معماری جدید سخت‌افزاری‌اش نیاز به نرم‌افزارهایی دارد. آی‌بی‌ام و انویدیا توضیحات زیادی درباره این سرور نداده‌اند، به جز اینکه می‌دانیم از چندین پردازنده Power8 و چندین شتاب‌دهنده Tesla P100 بهره می گیرد و پهنای باند اینترکانکشن‌های NVLink، احتمالاً مثل مدل قبلی و برابر ۲۰ گیگابایت بر ثانیه هستند.

پردازنده‌های Power8 آی‌بی‌ام دارای ۱۲ هسته پردازشی هستند و در سرعت کلاک ۳ تا ۳٫۵ گیگاهرتز کار کرده و هریک می‌توانند تا هشت سخت‌افزار را به صورت Thread پشتیبانی نمایند. میزان حافظه نهان این پردازنده‌ها شش‌مگابایت از نوع L2 و ۵۱۲ کیلوبایت برای هر هسته در کنار ۹۶ مگابایت حافظه نهان L3 می باشد. هر پردازنده Power8 حداکثر از یک ترابایت حافظه رم پهنای باند ۲۳۰ گیگابایت پشتیبانی می نماید؛ در حالی که بهترین پردازنده‌های سرور اینتل، Xeon E5 v4 تنها از ۷۶٫۸ گیگابایت پهنای باند روی حافظه‌های رم DDR4 بهره می گیرد. به همین دلیل، سرورهای OpenPOWER برای کاربردهای بسیار سطح بالا و مکان‌های با حداکثر بار ترافیکی پردازشی طراحی شده‌ است و توان خروجی به اندازه برخی ابررایانه‌ها را ممکن پذیر می‌سازند.